Op vrijdag 7 mei organiseerde EASA een webinar om het drone design verificatieproces voor dronevluchten te verduidelijken. Terwijl de open categorie strikte operationele beperkingen oplegt, heeft de specifieke categorie daarentegen het potentieel om een erg breed scala aan UAS-operaties te faciliteren. Door eerst een grondige risico-analyse uit te voeren en daarop volgend compenserende maatregelen (mitigaties) te nemen, zullen tal van vluchten die anders in de certified categorie, ook mogelijk zijn binnen de specifieke categorie. EASA licht in het webinar toe hoe dat in zijn werk gaat en wat de procedures zijn.
Voor vluchtuitvoeringen in de specifieke categorie is een exploitatievergunning vereist die is afgegeven door de bevoegde autoriteit van registratie, tenzij de vluchtuitvoering onder een standaardscenario valt. Deze exploitatievergunning zal worden gebaseerd op het resultaat van de risico-analyse die is uitgevoerd. Als aanvaardbare methodologie voor dergelijke risicobeoordelingen publiceerde EASA de specifieke operationele risicobeoordeling (SORA) als AMC bij artikel 11 van de EU Regulation 2019/947.
De SORA consolideert de risico’s op de grond en in de lucht binnen het specifieke assurance- en integriteitsniveau (SAIL) dat de benodigde activiteiten aanstuurt. De SAIL is een cijfer van I tot VI, wat leidt tot de identificatie van de operation safety objectives’ (OSO’s) waaraan moet worden voldaan met een bepaald niveau van robuustheid (d.w.z. integriteit en zekerheid), die de neiging hebben toe te nemen met een toenemende SAIL. Volgens SORA zijn in het geval van UAS-operaties in SAIL V en VI de ontwerpgerelateerde OSO’s een hoge mate van robuustheid, waarvoor verificatie door EASA vereist is.
Als het robuustheidsniveau van een van de OSO’s die aan het ontwerp gekoppeld zijn ‘medium’ is (d.w.z. SAIL III en IV), moet de nationale bevoegde autoriteit een EASA-ontwerpverificatie van de UAS eisen. Hetzelfde geldt voor mitigatiemiddelen die verband houden met ontwerp en geclaimd worden als medium robuustheid, evenals voor de verificatie van de ‘verbeterde inperking’ zoals gedefinieerd door SORA ‘Stap 9’.
Evenzo moet de nationale bevoegde autoriteit die een UAS-exploitantcertificaat (LUC) verleent aan een UAS-exploitant, in de voorwaarden van de goedkeuring specificeren wanneer het gebruik van een UAS met een EASA-ontwerpverificatie vereist is. In die gevallen voert EASA een ontwerpverificatie uit. Het toepassingsgebied kan een of meer van de volgende punten omvatten:
- het volledige ontwerp van de UAS;
- de mitigatiemiddelen die verband houden met het ontwerp;
- de verbeterde insluitingsfunctie.
Na een positieve verificatie van het ontwerp, verstrekt EASA een ontwerpverificatierapport aan de aanvrager, inclusief de beperkingen en voorwaarden voor de geldigheid ervan. De voorwaarden zijn die welke zijn gekoppeld aan de CONOPS, zoals beschreven in de SORA, en die voortvloeien uit de UAS-ontwerpverificatie. De bevoegde autoriteit die de exploitatievergunning afgeeft, kan vertrouwen op het ontwerpverificatierapport van EASA voor naleving van ontwerpgerelateerde OSO’s, risicobeperkende middelen en verbeterde inperking.
Het bepalen van de naleving van alle andere toepasselijke OSO’s en stappen blijft echter bij de bevoegde autoriteit. De exploitatievergunning bevat de eisen en beperkingen die worden opgelegd aan de vluchtuitvoering met het UAS die voortvloeien uit de naleving van OSO’s, risicobeperkende middelen en inperking, en inclusief de voorwaarden / beperkingen die door EASA zijn geïdentificeerd in het ontwerpverificatierapport (indien van toepassing).
Als de nationale bevoegde autoriteit besluit dat een ontwerpverificatie niet nodig is, en een verklaring van overeenstemming met de ontwerpgerelateerde OSO’s en risicobeperkende middelen aanvaardt die is afgegeven door de UAS-exploitant, draagt de nationale bevoegde autoriteit de verantwoordelijkheid voor het besluit om geen verificatie te vereisen van het ontwerp.
Verificatieproces
Na een aanvraag door een UAS-fabrikant of UAS-exploitant zal EASA de aanvraag beoordelen en na acceptatie de ontwerpverificatiefase ingaan. Als de aanvrager naar tevredenheid heeft aangetoond dat hij voldoet aan een gedefinieerde reeks technische ontwerpspecificaties, zal EASA een ontwerpverificatierapport verstrekken. EASA zal tijdens het ontwerpverificatieproces ook beoordelen of de elementen die betrekking hebben op de ontwerporganisatie, zoals herleidbaar vanuit de SORA, voldoen.
Een aanvrager kan bijvoorbeeld een parachute installeren op een UAV die is vervaardigd door een third party merk om credits te krijgen voor het grondrisico (volgens de M2-mitigatiemiddelen van SORA). In dit geval zou EASA alleen verifiëren dat het ontwerp van de parachute en de installatie ervan de operationele integriteit van de mitigatiemiddelen bieden. De aanvrager zal moeten aantonen dat wordt voldaan aan de mitigatiefuncties en niet aan het volledige ontwerp van de UAS.
De lijst van de UAS waarvoor een ontwerpverificatierapport is verstrekt door EASA, samen met de contactgegevens van de betrokken houderorganisatie, zal op de EASA-website worden gepubliceerd. Die UAS kunnen in de hele EU worden gebruikt in combinatie met de relevante gegevens die in het verificatierapport van het ontwerp en de toepasselijke beperkingen en / of voorwaarden worden vermeld, zonder aanvullende ontwerpverificatie door EASA, door alle UAS-exploitanten die operaties uitvoeren waarvan de risicobeoordeling aantoont dat de ontwerp van een dergelijk UAS geschikt is voor de operatie.
Kosten verbonden aan de verificatie
Vergoedingen en kosten die door EASA worden toegepast, worden bepaald door Verordening (EU) 2019/2153, waarin vergoedingen voor UAS niet zijn inbegrepen. EASA rekent daarom een uurtarief aan, rekening houdend met de tijd die het EASA-personeel aan het project besteedt. EASA brengt alleen de werkelijke tijd in rekening die aan de evaluatie van het project wordt besteed, en de extra tijd die wordt besteed aan het verbeteren van het regelgevingskader wordt met andere middelen gefinancierd.
Gezien de verscheidenheid aan potentiële projecten in deze categorie, kan geen schatting worden gegeven die op alle gevallen van toepassing is. EASA verwacht dat de inspanning die wordt besteed aan de verificatie van het ontwerp van de betreffende UAS niet meer dan 180 werkuren per jaar mag bedragen in geval van typische complexiteit.
Herbekijk webinar